‘Kinderen met een beperking maken hier deel uit van de club’

Op een stormachtige herfstdag hebben negen FrameRunning atleten hun plaats ingenomen op de baan als het startsein wordt gegeven. Het is een Zweedse estafette: de junioren starten met 400 en 300 meter, gevolgd door de pupillen op de 200. Zij geven het lintje weer door aan de framerunners voor de laatste 100 meter, met wat hulp van trainers en ouders om die overdracht in goede banen te leiden. Enthousiast toegejuicht door het publiek rennen de framerunners het lintje over de finishlijn.  

Na de prijsuitreiking blikt trainer Kirsten Muller tevreden terug. “Het was een spektakel, in die zin is het geslaagd. Op de afstemming is nog wel winst te behalen; we hadden eigenlijk te weinig helpende handen om de negen kinderen op het juiste moment weg te sturen. Zo leren we telkens bij en doen we het elke keer weer beter.”

Al vanaf het begin

In totaal trainen er dertien kinderen en zeven volwassenen op een runningframe bij AV Lionitas, en één wheeler-atleet. Kirsten was een van de initiatiefnemers van de framerunning teams, acht jaar geleden. “Ik ben vanaf het eerste begin betrokken geweest: met het regelen van de frames, zorgen dat er een hokje gebouwd werd waar we de frames konden stallen, de werving, het regelen van sponsoring. En ik geef nog steeds trainingen.”

“Ik vind het mooi om kinderen met een beperking te laten sporten”, vertelt Kirsten. “Iedereen heeft zijn eigen beperking en kan op zijn eigen manier meedoen. Als ik terugdenk aan al die kinderen die bij ons getraind hebben, daar zitten mooie verhalen bij. Zoals dat jongetje met een mooie krullenbol die roept: ‘papa, ik voelde de wind door mijn haren!’ Zo’n jongen zat altijd mee te kijken langs de kant en nu kan hij zelf snelheid maken. Dat zijn kippenvelmomenten.” 

Even buurten

AV Lionitas vindt het belangrijk om een inclusieve vereniging te zijn. Sinds de start van de framerunners zijn daarom het toilet en de toegang naar de kantine aangepast. “Zo zijn de voorwaarden gecreëerd om ruimte te bieden aan iedereen. Dat is allemaal met sponsoring voor elkaar gekregen. De framerunners trainen tegelijk met de andere sporters. Ze maken dus kennis met elkaar. Als de junioren bezig zijn en er komt een framerunner langs dan wordt er geklapt of aangemoedigd. Ze delen wel eens een knuffel uit. En kinderen komen vaak even buurten en vragen over het frame: ‘Wat is dit eigenlijk? Waarom heb jij dit? En hoe kan je dan sturen?’ Als ze antwoord hebben dan gaan ze weer lekker verder trainen.” 

Voor het trainen van de framerunners is differentiëren in de trainingen heel belangrijk, zegt Kirsten: “Daar worden cursussen voor aangeboden. Die vind ik heel nuttig, eigenlijk zou iedere trainer die moeten volgen.” Verder is het handig om wat kennis te hebben over handicaps. “Zo kunnen kinderen met spasme vaak niet goed tegen kou, daarom trainen wij tijdens de winter binnen.” Als kinderoefentherapeut van beroep had Kirsten die kennis al, maar noodzakelijk is dat niet: ook ouders kunnen vertellen wat hun kind nodig heeft om mee te kunnen doen.  De club is altijd op zoek naar manieren om het nog  inclusiever te maken. Zo doen de framerunners mee met vortexwerpen. En misschien binnenkort met ‘verspringen’: “Door een aanloop te nemen en zo ver mogelijk uit te rollen.“ Echt gezamenlijk trainen zouden ze ook graag willen, maar dat vraagt nog wat meer organisatie. “De framerunners doen wel altijd mee aan wedstrijden en clubkampioenschappen. 

Inspiratie voor de regio

De aanpak van Lionitas heeft duidelijk inspirerend gewerkt in de regio, vertelt Kirsten: “Hier in Leeuwarden hebben we een beweging op gang gebracht. Soms worden we gevraagd om aan evenementen mee te doen. Bij de loopjes van  ‘Lopen in Leeuwarden’ doen altijd wel framerunners mee. En vorig jaar waren er naast framerunning atleten,  900 mensen met een beperking die meededen aan ‘LOOP Leeuwarden’. Daar hebben wij wel een impuls aan gegeven, door te starten met aangepast sporten binnen de vereniging.” 

Deel uitmaken van de club

Kirsten zou het iedere club aanraden. “Het is een verrijking van de vereniging. Ik vind het voor alle kinderen goed, met of zonder beperking, om te weten dat iedereen anders is. Een kind met een beperking heeft ook vaardigheden, talenten, mogelijkheden. Soms zien ze er een beetje anders uit maar ze kunnen ook sporten, en met elkaar sporten is veel leuker dan alleen. Deel uitmaken van een vereniging is voor iedereen fijn; het gevoel dat je ergens bij hoort.” 

En dat het liefst een leven lang, van jong tot oud. Daarom start Lionitas ook met een inclusief nijntje Beweegdiploma: een beweegprogramma voor de allerjongsten, dat hier ook toegankelijk wordt voor kinderen met een beperking. “Deze kinderen kunnen doorstromen naar een pupillengroep of framerunning groep en kunnen zo jarenlang meedoen. Bij de volwassen framerunning groep heb ik een vrouw van in de zeventig. Het is toch prachtig dat je op die leeftijd nog onderdeel kunt zijn van een vereniging!”

Wil je op de hoogte blijven van de ontwikkelingen op het gebied van aangepaste atletiek? Meld je dan hier aan voor de nieuwsbrief. Deze verschijnt ongeveer vier keer per jaar en je kunt je altijd weer afmelden. 

Tekst: Mariël Verburg